Buk w wierzeniach ludowych

Buk pospolity to gatunek rozpowszechniony w niemal całej Europie. W Polsce występuje głównie na południu i zachodzie kraju. Ze względu na powszechność występowania, a także na właściwości drewna, buki już w średniowieczu pełniły ważną rolę dla ludności zamieszkującej te tereny.

W przeszłości buki i drewno bukowe miały wiele różnorodnych zastosowań, od wykorzystywania do wyrabiania przedmiotów codziennego użytku, przez krzesanie ognia, po stosowanie w celach leczniczych. Buki były też wykorzystywane do wróżb – wierzono, że termin i obfitość kwitnienia pozwala przewidzieć jaka pogoda będzie latem i zimą. Jeżeli buki kwitły słabo oznaczało to, że zima będzie łagodna, jeśli obficie – sroga. Kwitnienie na początku maja przepowiadało, że latem pogoda będzie dobra i pozwoli na żniwa już pod koniec lipca. Późniejsze kwitnienie oznaczało, że żniwa odbędą się dopiero w sierpniu.

Na Śląsku Cieszyńskim znane są również praktyki wykorzystywania buków do czarów miłosnych. Wierzono, że napar ze spalonej kory bukowej pochodzącej z drzewa rosnącego blisko jodły sprawi, że osoba, która go wypije wkrótce się zakocha.

Być może dzięki tej różnorodności zastosowań i skojarzeń buk należy do drzew najczęściej wspominanych w pieśniach góralskich, na Śląsku a także w innych regionach Polski.