Wyprodukowanie 1 kg wołowiny generuje emisję aż 60 kg CO₂. Samo ograniczenie tego rodzaju mięsa w jadłospisie może zatem zredukować nasz ślad węglowy nawet o kilkaset kilogramów dwutlenku węgla rocznie. Zwiększenie udziału warzyw i owoców w diecie może mieć podobny skutek, ponieważ wywierają one mniejszy wpływ na środowisko niż produkcja wyrobów odzwierzęcych.

Biorąc pod uwagę,  jak bardzo obciążająca dla środowiska jest produkcja i transport żywności, dobrą praktyką jest także zapobieganie jej marnowaniu. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez Instytut Ochrony Środowiska, w Polsce marnuje się niemal 5 mln ton żywności rocznie, z czego około 60% pochodzi z gospodarstw domowych. Nawyki dzielenia się jedzeniem z potrzebującymi, używania produktów o kończącym się terminie przydatności do spożycia, czy unikania „szału zakupowego” mogą początkowo wydawać się nienaturalne, ale ich efekt może mieć zbawienny wpływ na losy naszej planety.  Równie cenne jest kupowanie produktów od lokalnych dostawców. Pozwala to na ograniczenie śladu węglowego, związanego z transportem składników potrzebnych do wytworzenia produktu.

Produkcja energii elektrycznej z paliw kopalnych (głównie węgla) odpowiada za 40% całej emisji tego typu. Generuje to aż 33 miliardy ton CO₂ rocznie. W porównaniu z innymi metodami produkcji (np. z elektrowni atomowych lub farm wiatrowych) ślad węglowy tej technologii jest wręcz gigantyczny. Niestety, w naszej sytuacji wykorzystanie OZE (Odnawialnych Źródeł Energii) wciąż jest tylko skromnym dodatkiem do energetyki opartej na węglu. Chcąc zmniejszyć ślad węglowy związany z codziennym życiem, musimy po prostu ograniczyć konsumpcję prądu. Uspokajamy – nie oznacza to jednak konieczności życia poniżej cywilizacyjnych standardów czy bolesnych wyrzeczeń. Znaczące oszczędności można  osiągnąć już np. poprzez wyłączanie z sieci wszystkich urządzeń elektronicznych na czas nieobecności w domu. Urządzenia z ładowarkami jak m.in. tablety, laptopy czy smartfony warto doprowadzać do stanu dużego zużycia akumulatorów przed ponownym ładowaniem – pozwala to dłużej zachować ich sprawność oraz ogranicza zjawisko „przeładowania” urządzeń, czyli ciągłej pracy „na kablu”. Istotne jest także kupowanie urządzeń, które są w stanie pozyskiwać energię np. ze słońca i/lub takich, które są energooszczędne.

Nie bez znaczenia jest również ilość energii zużywanej przez urządzenia. Dzięki etykietom energetycznym, stosowanym m.in. na sprzętach AGD mamy możliwość bardzo dokładnego porównania jakości produktów w tym zakresie. Pamiętajmy, że w tym przypadku ograniczenie zużycia energii elektrycznej zmniejsza nie tylko nasz indywidualny ślad węglowy, ale także wysokość opłat na rzecz dostawcy – kupno bardziej „zielonego” urządzenia jest więc sytuacją win-win dla nas i środowiska, którego jesteśmy częścią.

Dzięki rozwojowi infrastruktury transportowej, wiele egzotycznych destynacji, dostępnych dotąd dla nielicznych, stało się bardzo popularnym celem wyjazdów. Niewielu z nas zastanawia się nad wpływem swoich podróży na środowisko, a niestety również one mają wpływ na nasz ślad węglowy.

Korzystanie ze środków transportu powoduje emisję do atmosfery określonej ilości CO₂. Podczas lotu samolot emituje średnio 285g/km, podróż samochodem to około 104g/km, a ten sam dystans przebyty pociągiem – 14g. Zwróćmy uwagę, że im więcej osób podróżuje wspólnie, tym mniejszy jest ich udział w emisji CO₂ danego środka transportu. Dobrą praktyką jest więc korzystanie z komunikacji publicznej lub wspólne dojazdy samochodem. Ograniczając wyjazdy tylko do tych niezbędnych oraz wybierając świadomie środek transportu, który w mniejszym stopniu obciąża naszą planetę, możemy znacząco ograniczyć swój ślad węglowy. Krótsze dystanse warto pokonywać na rowerze lub pieszo. Dzięki temu nie tylko zredukujemy swój ślad węglowy i zaoszczędzimy pieniądze, ale również zrobimy wiele dobrego dla swojego zdrowia.

Produkcja wszystkich przedmiotów, którymi się otaczamy ma wpływ na środowisko naturalne. Mówimy tu zarówno o uszczuplaniu zasobów naturalnych podczas pozyskiwania niezbędnych do produkcji surowców, o wpływie na środowisko procesów produkcyjnych, jak i o transporcie gotowych produktów do klientów, często na bardzo duże odległości.

Dostępność wszelkiego rodzaju dóbr sprawia, że często dokonujemy zakupu pod wpływem impulsu, nie zastanawiając się w jaki sposób przedmiot został wyprodukowany i dostarczony do miejsca docelowego. Taka postawa obserwowana jest najczęściej w najbogatszych społeczeństwach, gdzie zakup kolejnego przedmiotu nie jest dla konsumenta dużym obciążeniem finansowym. Między innymi z powodu nadmiernej konsumpcji dóbr, obywatele najbogatszych Państw generują nawet 18 ton CO₂ rocznie, podczas gdy średni ślad węglowy mieszkańca Ziemi to niespełna 7 ton na osobę.

Choć konsumpcjonizm jest powszechny we współczesnym świecie, coraz więcej osób dostrzega jego destrukcyjny wpływ na naszą planetę. W 2018 r. grupa ponad 200 naukowców wystosowała do Komisji Europejskiej apel o postawienie sobie za cel stabilności ekologicznej oraz osiągnięcia dobrobytu człowieka zamiast ciągłego dążenia do zwiększenia PKB.

Zgodnie z wynikami badań przytoczonymi przez Jasona Hickela w książce Mniej znaczy lepiej, około 70 procent mieszkańców krajów wysoko i średnio rozwiniętych uważa, że nadmierna konsumpcja stanowi zagrożenie dla naszej planety i społeczeństw, a ograniczenie ilości kupowanych i posiadanych dóbr nie wpłynęłoby negatywnie na nasze poczucie szczęścia i dobrobytu.